مفاخره كعبه با كربلا-غلامرضا سازگار

گفت و با كرب و بلا كعبه من از تـو برترم
تو بياباني  و  من بيـــت  خــداي اكبرم

 ...........................................................
گر  تو  را خوانند بيت خــالق  هر دو  سرا
من همه خون خدا ميجوشد از بــام ودرم

..............................................................
كعبه گفتا مرد و زن  بر گرد  من آرد  طواف
من  مطاف  مسلمين  از كهتر و از مهــترم

...............................................................
كربلا  گفتا  چه گويي هر شب آدينه مــن
ميــزبان  انبيا   از  اولــين  تا   آخـــرم

.............................................................
كعبه گفتا  انـــبيا بر گرد من  گرديده اند
تو كجا و من كجا تو ديگري من ديــگرم

..............................................................
كربلا  گفتا كه روح انبيـاء را كعبه نيـست
آن  منم  زيــرا  مــزار زاده  پيـــغمبرم

...........................................................
كعبه گفتا مـــرتضی در مـن به دنيا آمده
اين شرافت بسكه من خود زادگاه حيـدرم

................................................................

كربلا گفتا علي بوده سه شب مهــمان تو
من حسينش را گرفتم تا قيـــامت در برم

................................................................
كعبه  گفتا  من صفا و مروه دارم در كــنار
رسم  اسماعيل  باشـد خـــاطرات هاجرم

...................................................................
كربلا گفت ايـن منم در خيمه گاه و قتلگاه
سعي  هفتاد و دو ثــار الله  را يــاد  آورم

...................................................................
كعبه گفتا  چاه زمــزم را كـنار من ببـين
سالـها و قرنها جــوشد ز دامــان تـرم

...............................................................

 
كربلا  گفتا كه زمزم را  چه با  خـون حسين
زمزم تو  آب  من خون  خدا را  ســـاغرم

...................................................................
كعبه  گفتا دحو الارض شــد در دامان من
من همــانا بر تمـام آفــرينش بــرترم

.......................................................................
ناگهان از حق نــدا آمد حرم خاموش باش
تو كجا و كربلا  هــر چند  هستي محـترم

.................................................................
هستي تو  خلقت تــو  از طُفـيل  كربلاست
چند  می گويی  كه مـن  از كربــلا بالاترم

..................................................................
كربلا   دارد  به  كُــل  آفـــرينش   افتخار
كربلا  گويد كه  من عرش خدا  را زيــورم

...................................................................
من  مـزار  پاك هـــفتاد  و  دو  ثارالهــيم
من  هم  آغوش ابــوالفضل و  عـلی اكبرم

....................................................................
ملجا   عشاق  فــــرموده   عـلی  نام   مرا
شاهدم  ايــن  دامن سرخ  شهادت پرورم

.....................................................................
اشك  زهرا  ريـــخته  در  دامن  گلزار  من
عشق   حيدر  می شـود از   لاله های  پرپرم

......................................................................
ايــن  كه  می بوسند  با  هم  انبياء  و  اوليـا
دست  عباس  است  افــتاده  ز تاج افسرم

.......................................................................
در  بغل  دارم  فرات  و  تا  قيامت شرمگـين
از  رباب  و   حــنجر  خشك   علی  اصغرم
.....................................................................