مدال عشق - مدح امام حسین (ع) - (من کلام : عباس شبخیز)

به خیال وهم نگنجدم صفت کمال تو یا حسین
من از اشتیاق تو می زنم ، رقم جلال تو یاحسین
توئی آن مکرم انس و جان که بود جهان و جهانیان
همه از عطای تو میهمان به صف نوال تو یاحسین
نه من قلند ر بی نشان شده ام زخیل سبوکشان
شب و روز مستی سرخوشان زمی زلال تو یاحسین
تویی آن موالی منتخب که قبایل عجم و عرب
متحیر و همه در عجب شده از خصال تو یا حسین
ملکوت و جنت و نه فلک ،ملک و خلایق و ما ملک
ز سماک تا به دل سمک، همه ملک و مال تو یا حسین
تو همان صفات جمال حق که جهان خلقت و ما خلق
همه بنده چون من مستحق به در جلال تو یا حسین
به کدام کس برم التجا به کجا روم ز در شما
که امید من به صف جزا به تو هست وآل تو یاحسین
من و مدح چون تو شهنشهی زغلام نبود از ابلهی ؟
مگرش اجازه تو خود دهی که کند مقال تو یاحسین
بگذر ز نام و تخلصم به ولای عشق تو مخلصم
که بود به سینه خالصم ز کرم مدال تو یاحسین
من بنده مفلس و بینوا تو امیر مسند کبریا
بنواز ای شه ذوالعطا که بود مجال تو یا حسین
همه مست باده جام تو، ز کمال شان و مقام تو
امرا غلام غلام تو، به در نعال تو یاحسین
تویی آفتاب مبین دین ،که زپرتوت دو جهان مبین
به فروغ دولت تو بس این نبود زوال تو یاحسین
نه ملک در این هوس و هدف همه ز اشتیاق کشیده صف
که به چیند از رطب شرف، ثمر وصال تو یاحسین
نزنم سخن بگزاف و لاف از امید حق کنم اعتراف
همه کرده از شرف اعتکاف به در خیال تو یاحسین